var'oluşa atsız yolculuk

Korkak ve umutsuz

bugün sevecekler çocukluğumu

"anne sivilcelerim büyüyor gitgide"

Yanmıştım

bir tutuş'tu kanım
Kız'mış'tım
Kadın oldum

"da onlar nasıl hiç değişmeden kalabiliyor anne?"

Anahtar deliğindeki gözü gördüm
Kırık aynada sivilce sıkıyordum
Delikteki fareye döndüm

- fısıldadım

"Korkma benden. Yılanın başı küçükken ezilir"

- ama ben Korkuyordum

hala Korkuyorum -

"Onlar büyüdükçe anne sana daha çok benziyorum "

"Artık korkma anne..."

"...yazdığım tüm şiirler anahtar deliklerinde"