Bir Şehrin Yok'oluşundan Dora'ya

İnsanlar sokağa çıkın
Palyaçolar bu gece evlerinizi patlatacak!

"Dora, kimse sesimi duymuyor."


Hareket başladı
Kedisiz ve atsız bir dünyanın hayalini kuranlar
İlk adımlarında kuşları kafese koydular.

"Dora senin de hayalin var mı?"


Kamyonlar denize çimento boşaltıyor.
Artık aynı olacak her şey
Artık her yer gri olacak.

" Sen en çok maviyi severdin, Dora."


Bu şehre ağır yasalar geldi.
Kafasını kaldırım aralarından çıkaran tüm çiçeklerin kellesi vurulacak.

"Dora artık dilediğince yürüyebilirmişsin."

Palyaçolar şarkı söylüyor
Palyaçolar şiir okuyor
Palyaçolar inadına
inadına ağlıyor, gülüyor
ölüyor ve öldürüyor.


Dora! anneme söyle bana acısın biraz.
İnsanlar kaçsın.

Dora! arkadaşlarıma söyle ağlasınlar ardımdan.
Evler yanıyor.

Dora! babam kahrolsun. Kalbi dursun.
Şehir tutuştu.

Dora! kedim beni özlemiş midir?
Yakarışlarını duyuyorum.

Dora! çok mutsuzum.
Palyaçolar gülüyor.

Dora!
İnsanlar üzüldü gidişime; annem acıdan, kedim açlıktan öldü.Babamın kalbi durdu. Bir şehir yok oldu.

Sen bana acıma
acı çek Dora!
Acın artık güç veriyor bana.

Bir şehrin betonlarında, upuzun griliklerde
İnsanların yakarışlarında gebert beni.
Dora.