Gidenler oldu, “Tamam..” dediler “..gitsinler, kalanlar istedikleri kadar kalabilir.”
“Sen gidecek misin ?” diye sordular, “Bilmiyorum…” dedim “…kapı görünce dayanamam çıkar giderim ama yine de kalmak isterim.”
Gidemezmişim eşikler yükselene kadar, beklemeden gidersem geri gelemezmişim. “Neden?” diye sordum:
“Neden siz, şey, siz neden rahatça gidip gelebiliyorsunuz? Geri döndüğünüzde nasıl girebiliyorsunuz? Peki, ben neden giremeyeyim?”
Bakışları değişti, sinirlendiler sandım fakat sinirlendirmeye yetecek kadar içlerinde mi değilim ne?
‘Çünkü’ ile başlayan bir cümle beklemiştim, gelmedi. Kapılar kilitliydi, rüzgarda açıldılar. Ben kapıya yöneldim, belki açık kalsın kalsın diye belki korkumdan açık kapıdan çeker giderim diye, kapıya yöneldim. Dışarısı soğuktu, rüzgar heryerimi kuruturdu oysa ben özenmiştim; yaralı bereli fakat yumuşaktı ellerim. Dışarısı kalabalıktı, kaybolurdum; korkardım insanlardan. Dışarıda yağmur vardı, ağlamazdım giderken ama yalan söylerdi barlardaki insanlar, süreyya operasının kedileri, sokak lambaları, martılarınız, vapurlarınız yalan söylerdi, ben ağlamazdım giderken.Dışarıda açlık vardı, yoksulluk, oyun, iftira, kör kediler vardı, sakat insanlar, doğuştan deliler, ultra-zenginler,ayyaşlar,sesler, renkler, kokular vardı birbirine karışan; kaldım, çıkmadım.Yine de yöneldi ellerim kapıya bilinçsiz, kapı çarptı. “Alın beni..” dedim, “..gitmek istememiştim, sadece kapı çarpmasın diye...” Almadılar, kapıyı açmadılar, ellerimin üstüne kitlendi kapı, “..sevgilim, lütfen aç,lütfe-en!”
Açmadı. Bir daha yazamadım, dokunmadım onlara...
Yasaklanmış Notlar:
"Yalan söyledim, anlattıklarımın hepsi yalandı.Yoksa nasıl yazardım bunu,yalanlar söylemesem ne anlatırdım sizlere.Onları bilirdim beni severlerdi, artık başka bir yere gitmezdim, gidemezdim.Okuyanlar hep gitmemi ister bilirim, yoksa nasıl çeker ilgisini yazdıklarım. Okuyanlar ölmemi ister, yoksa nasıl inanırlar acı çektiğime. Okuyanlar benden uzaktır, uzak kalsınlar."
berfinbinbir/29.10.10/Kadıköy
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder