yumuşak bir kadın sesine dönüşüyor hayat;
tam da elektrik tellerine takılan uçurtmalar mevsiminde
alabildiğine yeşil ve keskin şimdi
kalbi çarpan bir zümrüt gibi
-oysa bahar biraz daha geç gelseydi
ben uçabilirdim
kendimi bırakıp gri boşluğa
etimin kemiğimden ayrılışını
tuz buz halimi görebilirdim-
ama ben
birkaç şiir okudum düşmeden önce
ve bahar geldi.
her mevsim aynı tele takılan uçurtma kuyruğuydum geçmiş sayfalardan yapılan
dokunsan kopacak bir ağla tutunurdum hayata her baharda
ve her baharda onları görürdüm.
yine gördüm.
gri boşlukta düşüşleri
parçalanan etleri
tuz buz olmuş kemikleri
yeşilin içindeki kırmızıyı
ben gördüm.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder