Az kalsın ağlayacaktım. Az kalsın bugüne kadar ne gördüysem gözlerimden, neye dokunduysam parmaklarımdan kanayacaktı.
Bir Kasım akşamı çıkıp geldiler, en hazırlıksız zamanlarımızdı. Ben yıkmaya başlamıştım hayallerimi ve gerçek bile bir yanılsamaydı, geldiler. Balkondan düşürdüm saksılarda çocukları, en az yarayla ölsünler diye. Ve bağlılık korkunçtu sevgilim, hastaya bağlılık, aşka bağlılık, ölecek olana sarılmak korkunçtu. Korktum, gözlerim doldu. İnsanlar gördüm, başıma ağrılar girdi saatlerce, ağrıdı. Dokundum, dokunanlar oldu, parmaklarım acıdı sevgilim bir ekim sonrası kasım akşamında, kanadılar. Hastalar, ölecek olanlar, aşklar ölmesindi çok yaşasındı, kabuslar bitsindi.Fakat değil şimdi, bu duygusal zırvalamalardan değil,bu bir kasım akşamı yazısı. Çığlıkların yükseldiği, sevindiğimiz, üzüldüğümüz, kimimizin korktuğu fakat sen korkma sevgilim, bu gece anne oluyorum. Bu gece bir bebek doğuyor tekrar, çok önce var, olmuş. Kargalar gelecek uzun uzun bakacaklar martı çığlıklarıyla, korkmuştum bu gece korkmuyorum, sen eğer üşürsen sokul biraz içime. Bu gece izin ver ruhunun bedenime girmesine, bu kasım gecesinde tekrar…
Hepimiz kuşlardan bahsediyorduk ki ben attım seni saksılarda balkonlardan aşağı, parçalandın. Az kalsın ağlayacaktım sen parmaklarını sokmadan gözlerime…
berfinbinbir/mitatmarul*
3-4 ekimkasımaralık 2010
*mitatmarul'a öpücükler bol bol.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder